ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΥΧΩΝ Τ.Α.Π.Ι.Λ.Τ.-Α.Τ.
ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 14, ΑΘΗΝΑ 10679
ΤΗΛ. 2103388707 Αθήνα, 11-03-2015
Επικήδειος λόγος του Προέδρου του Συλλόγου μας, συναδέλφου Ιωάννου Βέργου στον αποθανόντα συνάδελφο Αντώνη Ντίνο.
Μαζευτήκαμε σήμερα για να αποχαιρετήσουμε τον Αντώνη στο τελευταίο του ταξίδι. Επιπλέον, ο Σύλλογος Βοηθηματούχων ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ που εκπροσωπώ κηδεύει σήμερα τον πρώην Αντιπρόεδρό του και πολυετές μέλος του Δ.Σ. του. Εγώ δε, έναν αδελφικό φίλο.
Ο Αντώνης γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό της Θεσπρωτίας, ο μικρότερος από 7 αδέλφια. Οικότροφος στο Γυμνάσιο της Παραμυθιάς, εγγράφτηκε μετά τον πόλεμο στη Βιομηχανική Πειραιά και σπούδασε οικονομικά, τα οποία ολοκλήρωσε εργαζόμενος.
Έκανε δε την στρατιωτική του θητεία ως εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας.
Επιστρέφοντας από κει, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, προσλήφθηκε στην τότε Ιονική και Λαϊκή Τράπεζα του Ανδρεάδη, όπου άρχισε να αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση, παράλληλα με την άριστη άσκηση των καθηκόντων του ως υπάλληλος.
Από τη μία, οι τότε απάνθρωπες συνθήκες εργασίες για τους τραπεζικούς (που πολλοί έχουν ξεχάσει) και από την άλλη οι δύσκολες συνθήκες της πολιτικής ζωής της χώρας τις δεκαετίες του ’60 και ’70, τον ανέδειξαν σε κορυφαίο συνδικαλιστή τραπεζικών διεκδικήσεων.
Όλοι μας γνωρίσαμε τον Αντώνη ως δυναμικό συνδικαλιστή, ο οποίος με το κύρος του, την μεστή σκέψη και τον συνετό του λόγο, υπηρέτησε τους συναδέλφους, πρώτα ως εργαζόμενος και τα τελευταία 20 περίπου χρόνια ως συνταξιούχος:
Έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη και εκτίμηση όλων των συναδέλφων για το ήθος και την εντιμότητά του, υπήρξε επί μακρόν μέλος του Δ.Σ. και Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων της Ιονικής, διεκδικώντας με επιτυχία πολλές βελτιώσεις για όλη την Ιονική οικογένεια. Επί των ημερών του, σε συνεργασία με τους αείμνηστους συναδέλφους Στέλιο Παπαϊωάννου, Χρήστο Ντάγκα και πολλούς από εμάς πέτυχε για τους συναδέλφους, μεταξύ άλλων πολλών, λήψη διάφορων επιδομάτων όπως για τους παιδικούς σταθμούς, βελτιώσεις στο ωράριο, ίδρυση συνεταιρισμού, Ασφαλιστική Εξομοίωση. Υπήρξε δε από τους εμπνευστές και πρωτεργάτες της ίδρυσης του Επικουρικού μας Ταμείου του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ.
Εν τω μεταξύ, δημιούργησε οικογένεια και απέκτησε δύο παιδιά, το Γιάννη και τη Μάγδα, τα οποία αγαπούσε και για τα οποία ήταν πάντα περήφανος. Δυστυχώς, η γυναίκα του Μαίρη, έχοντας κλονισμένη υγεία, τον άφησε νωρίς, κι έτσι έζησε τα τελευταία του χρόνια μόνος.
Αλλά και την γενέτειρα δεν λησμόνησε ποτέ και υπήρξε για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Αδελφότητας των απόδημων συγχωριανών του.
Μετά την συνταξιοδότησή του, πάντα με την ψήφο των συναδέλφων, τίμησε με το κύρος του τόσο τον Σύλλογο Συνταξιούχων Ιονικής-Λαϊκής Τράπεζας του οποίου διετέλεσε μάλιστα Πρόεδρος επί μακρόν, όσο και του Συλλόγου Βοηθηματούχων ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ ως αντιπρόεδρος και μέλος Δ.Σ.
Τον τελευταίο καιρό, που οι συνταξιούχοι βάλλονται από παντού, ο Αντώνης, παρόλα τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας, δεν εγκατέλειψε τη σημαία του αγώνα.
Αντίθετα, με την τεράστια εμπειρία του αντιλήφθηκε εξ αρχής, ως μέλος του Δ.Σ. του ΤΑΠΙΛΤΑΤ, ότι η προσπάθεια κάποιων να φέρουν αντιμέτωπους τους εν ενεργεία με τους συνταξιούχους συναδέλφους, μόνο ζημία θα επέφερε στο Ταμείο, και προσπαθούσε συνεχώς με ουσιαστικές προτάσεις να βρεθεί μια βιώσιμη λύση επ’ αγαθώ όλων.
Τους τελευταίους μήνες, αν και υπέφερε πλέον σωματικά, ήταν πάντα παρών στα Δικαστήρια που ο Σύλλογος Βοηθηματούχων ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ αναγκάστηκε να διεξάγει για να αποκρέψει την διάλυση του Ταμείου. Ακόμα και λίγες μέρες πριν τον θάνατό του, εμφανώς καταβεβλημένος, ήρθε και κατέθεσε ως μάρτυρας υπέρ του Συλλόγου.
Δυστυχώς, μας άφησε στην πιο κρίσιμη καμπή.
Όμως, θα παραμείνει μαζί μας, αφού με το παράδειγμα και την πορεία της ζωής του, είναι για μας πυξίδα για τη συνέχιση του αγώνα. Του το οφείλουμε.
Φίλε Αντώνη
Μόνη μου παρηγοριά, ετούτη τη δύσκολη στιγμή, ότι ο Θεός σου χάρισε έναν καλό θάνατο: στον ύπνο, χωρίς να ταλαιπωρηθείς.
Καλό ταξίδι. Θα ζεις πάντα στις καρδιές μας.